Mamma heeft kanker Ook dit jaar lassen we een zomerstop in, afgelopen jaar hebben we deze ook gehad alleen is deze toen die tijd niet aangekondigd omdat alles via een topic ging. Dit jaar doen we dit dus wel. We zitten nu hellaas in een periode waar een het verhaal "Mamma heeft kanker" loopt, dit verhaal wordt dan natuurlijk stil gelegd tot aan het eind van de zomerperiode. In de periode van 12 Juli tot en met 26 augustus zijn er geen projecten binnen deze blog actief. Deze tijd wordt daar in
Als lidzijnde een blog hebben is op zich wel bijzonder, daar worden dan ook veel vragen over gesteld door andere forumgebruikers. Maar ook simpele vragen over de opzet van verhalen hoor ik vaak voorbij komen. Meestal geef ik geen antwoord, maar vandaag beste lezers doe ik een boekje open van wat er allemaal achter de schermen gebeurt. Algemeen Sinds eind vorig jaar is deze blog in de lucht waarmee ik het allereerste lid was (gang/corp uitgesloten) die een eigen blog heeft gekregen. Inmiddels
Deel 9 De gedachten borrelen weer op, waarom moet hij me nu op dit moment nog betrappen? Ik ben bezig met inpakken, maar nee. Ook dat moet weer fout gaan, in dat kutleven van me. “Ik ga.” zeg ik kort tegen hem. Hij vraagt meteen waarom. Ik antwoordt niks, ik loop naar de deur. Al huilend breng ik net nog een “sorry..” uit. Ik loop naar mijn fiets en bedenk me dat ik mijn sleutels binnen heb laten liggen. Ik vis mijn zakmes uit m'n jaszak en por wat met het slot. Terwijl ik op mijn fiets stap zi
Deel 8 Eenzaam loop ik weer over straat, eigenlijk durf ik niet meer bij Sven in de buurt te komen. Vroeger wou ik alleen maar bij hem zijn, nu wil ik eigenlijk zo min mogelijk bij hem zijn. Zou het door Sanne komen? Dat moet toch wel? Ik besluit me van die gedachte af te slaan en eens iets leuks te gaan doen. Ik bedenk me dat ik al tijden niet meer in de stad ben geweest, ik loop richting de bushalte. Maar onderweg breek ik mijn rit af. Ik bedenk me dat het toch geen zin heeft. Wat moet ik doe
Deel 7 Eigenlijk kijk ik de hele film vrijwel alleen naar Sanne, wat is ze knap, en leuk. Onze handen liggen nog steeds op elkaar. Ze legt ondertussen haar hoofd in mijn nek, en haar arm om mijn hoofd. Echt een verliefd stelletje lijken we zo. Mij lichaam doet iets waar mijn hersens het niet mee eens zijn. Ik streel haar over haar arm, en ik geef haar een zoentje op haar voorhoofd. Dan veert ze op, en pakt ze mijn hoofd. Ze kijkt me lang aan, en zegt zachtjes; “ik hou van je”. Onze hoofden rake
Deel 6 Ik loop richting de bus, ik stap in en loop helemaal naar achteren. Het briefje brandt in mijn handen. Zodra ik het wil openmaken komt er iemand naast me zitten, hij is lang, wat opgezet en buitenlander. De bus maakt vaart richting het station. Op het station stap ik over op mijn goede bus. De rit duurt lang, eigenlijk te lang. Want ik wil weten wat er op mijn briefje staat, niet zo moeilijk toch? Maar dat zal blijken, als ik thuis de deur opendraai vind ik Sven in de huiskamer. Hij heef
Deel 5 Een nieuwe dag, met nieuwe verrassingen. En veel angst. Ik loop richting mijn nieuwe klas, ik stop even bij de deur en haal diep adem. Ik doe de deur open en stap de klas in, “ah Timon, welkom kerel” een aardige leraar begroet me. Hij heeft een leuk snorretje en een aardige stem. Ik kijk de klas even door, naar de jongens. Maar ook naar de meisjes, en bij een van de meisjes stopt mijn blik. Ze heeft in de gaten dat ik haar aanstaar, ze knipoogt naar me. Op de ene manier beland in de heme
Deel 4 Eigenlijk moet ik werken, maar waar ben ik mee bezig? Waarom fantaseer ik me een liefde met een meisje die ik voor het eerst gezien heb? Terwijl ik al iemand heb? Ik begin te twijfelen over mijn leven, het lijkt wel een boek. Met elke dag nieuwe cliffhangers, en elke dag weer een nieuw hoofdstuk. Het lijkt wel of ik op een andere manier een boek vul, elke dag een nieuw hoofdstuk. Terwijl andere mensen 2 dagen kunnen doen over een hoofdstuk, waarom heb ik geen normaal leven? Waarom sta ik
Deel 3 Ik snikte even, en wilde eigenlijk in huilen uitbarsten. Maar ik drukte snel m'n tanden in m'n lippen en vertelde door. “Mijn tante verliet toen de kamer, ik was alleen en voelde me niet prettig. Ik had een bed, te eten en te drinken. Maar verder was mijn leven een flop, ik weet niet wat me toen bezielde. Maar iets zei dat ik gewoon naar school moest gaan, en dat deed ik. Gelukkig gebeurde er wel iets goeds in mijn leven, ik ontmoette Sven. Eigenlijk was het meteen liefde op het eerste g
Deel 29 2 Weken na het voorval in het gerechtsgebouw… Timon “Ready up?” hoor ik Karin vragen. Met een boekentas vol boeken en schriften, en een broodtrommel nog in mijn handen sta ik in de keuken. Klaar om opnieuw naar school te gaan, verder te gaan met mijn opleiding. Nouja, beginnen aan een nieuwe opleiding. Fuck luchtvaarttechniek, ik ga opnieuw beginnen in de horeca. Het is misschien wat laat, maar vandaag zijn de eerste stappen om mijn leven weer op touw te brengen. Ik hoor hoe Sanne van
Deel 28 Verteller Sven zag zijn kansen en is gevlogen, maar niet voor lang. Beneden bij de voordeur stonden verscheidene beveiligers klaar om hem op te vangen. Een flinke stroomshock in zijn rug was het gevolg. Geheel buiten bewustzijn, en niet wetend wat hij heeft gedaan wordt hij in het gevangenisbusje opgesloten. Samen met hem stapt een verpleger in het busje, het wordt een moeilijke tijd voor hem. Terwijl Sven geboeid en geheel buiten bewustzijn vertrekt richting Almere is het binnen in de
Deel 27 Sven Niet wetend wat ik zeggen moet zit ik tegenover mijn voormalig vriendje, het vriendje wat ik een korte tijd geleden heb gegijzeld en dingen heb aangedaan die je niemand toewenst. Een paar minuten geleden vroeg hij, met een grote brok in zijn keel ‘waarom?’. Ik weet niet wat ik daar op antwoorden moet, want ik weet zelf niet meer waarom ik het eigenlijk gedaan heb. Ik hield van hem, en nog steeds. En wat ik met hem heb gedaan is niet goed, maar dat wat hij mij aandeed toch ook niet
Deel 26 Timon Ik heb Sven al ruim twee weken niet meer gezien, en toch nadat hij mij alles heeft aangedaan wou ik hem nog een keer zien. Natuurlijk zag ik hem vijf minuten geleden in de rechtszaal waar het oordeel bekend gemaakt werd. Tel je de vele bewakers niet mee, zitten we met zijn vieren nu rond een tafel. Sven, Sanne, Karin en ik. Waarom wou ik dit? Ik weet het eigenlijk niet meer, nu hij tegenover me zit weet ik niet meer wat ik zeggen moet. Ook al heb ik dagenlang lopen nadenken wat i
Deel 25 Verteller De dagen vliegen voorbij, Sven brengt zijn dagen door in de gevangenis van Almere. En Sanne en Timon lopen dagelijks heen en weer om Timon zijn leven weer op de rails te zetten. Van het ziekenhuis naar de psychiater en weer terug. Langzaam lijkt het of alles weer op zijn pootjes terecht kwam, totdat beide heren een brief van justitie op de deurmat kregen. Stuk voor stuk kleurde ze wat bleekjes toen ze lagen dat de rechtszaak erg dichtbij was. De advocaten werden op het matje
Deel 24 Sven ‘Ik ben Dennis, en ik heb een klein meisje verkracht’ ‘Hallo Dennis’ ‘Ik ben Gerard, ik liet mijn moeder een winkel voor me overvallen en heb haar daarna zwanger gemaakt’ ‘Hallo Gerard’ ‘Ik, ik ben Sven. En eh ik…’ Gespannen kijk ik om mij heen, rond om me heen zit ruim zeven man mij aandachtig aan te kijken. Voor het eerst zit ik in deze praatgroep, 2 keer in de week praten we 2 uur lang over wat we gedaan hebben. En hoe we dat kunnen gaan oplossen als we vrij komen of verl
Deel 23 Sven, Almere stadsgevangenis. Voor de laatste keer schiet mijn blik over de psychiatrische afdeling, als ik contact zoek met de jongen die mij 2 dagen geleden aansprak zie ik dat zijn ogen glazig zijn. Met geen mogelijkheid krijg ik contact met de jongen. Net als wanneer iemand een muur van bakstenen om zich heen bouwt, je kunt dan ook niet doordringen tot hem. Dit is nu ook bij hem. Heel raar voelt dit. “Pillen doen wonderen jongen” zegt een cipier tegen me als hij ziet dat ik naar d
Deel 22 Timon Nadat Sanne haar hoofd uit haar handen haalt kijkt ze me aan, terwijl een traan over haar wang biggelt brengt het heel zachtjes snikken plaats voor een kille stilte. Ik heb het eerst even niet in de gaten wat er eigenlijk aan de hand is, maar als ik haar ogen over mijn lichaam zie schieten snap ik het. ‘Heb je pijn?’ vraagt ze. Ja heel erg zelfs, ‘nee’. Even kijkt ze me onderzoekend aan. Maar gelukkig praat ze niet verder. Langzaam komt ze naar mij toe, ze streelt mijn borst en b
Deel 21 Timon Vol spanning sta ik voor de deur van Sanne te wachten, het is door alle commotie van afgelopen tijd al zeker 2 maanden geleden dat ik haar gezien heb. Ze is mijn laatste hoop, ze is mijn dak boven mijn hoofd. Ik hoor voetstappen op de trap die richting de deur komen. Terwijl het geluid dichterbij komt gaat mijn hart steeds sneller kloppen. Ik hoor hoe iemand de deur van de knip haalt, en langzaam gaat de rode voordeur open. Het gezicht van Sanne verschijnt, als ze me ziet staat z
Deel 20 6 maart 1966 Zaandam, donkere steeg … "Hier zijn we." klinkt een zware mannenstem. 2 donkere schimmen staan rond middernacht op straat te kijken naar een mandje met een kindje erin. ‘net vier weken oud, twee weken borstvoeding’ klinkt de stem van dezelfde man weer. Een vrouw, misschien rond de 23 jaar oud, staart naar het mandje met het kindje erin. Het is een meisje, het kindje ligt zoet te slapen terwijl de twee volwassenen naar haar kijken. "Hoeveel..?" vraagt de jonge vrouw, "twaa
Deel 2 Samen met Jasper loop ik het schoolgebouw in, al 5 dagen loop ik dezelfde route. Niks bijzonders, maar nu voel ik me anders. Er loopt iemand naast me, hij voelt veilig. Als een vriend, maar mijn gedachtes worden snel verbroken door Mevrouw de Beer. Mijn “contactpersoon”. Ze vraagt of ik mee wil lopen naar haar kantoortje, ik groet Jasper en loop met haar mee. De Beer is een soort van psychiater, maar dan anders. Ik vertel haar veel, maar niet alles. En ik heb het idee dat ze daar achter
Deel 19 Fuck. Het kan aan mij liggen, of aan die pillen. Ik ben hier net 3 dagen, en nu is me al een advocaat toegewezen. En die gaf me, om te voorkomen dat ik buiten mijn straf ook nog TBS moet volgen, pillen. Drie maals per dag een ding wat de grootte heeft als de borsten van Hooper. Ik denk er ook raar door, maar nu ik hier tegenover Timon zit voel ik schuldgevoel opkomen. Ik zie uiteindelijk wat ik heb gedaan, en wat ik heb aangericht. Voor me ligt een mapje, vannacht heb ik het zeker twint
Deel 18 Ik kijk vluchtig om mij heen, vanaf de EHBO loopt een gang. Waarschijnlijk het ziekenhuis in, ik pak Timon bij zijn arm en sleur hem mee de gang in. Bijna aan het einde van de gang gaat Timon ineens sneller lopen. Hij haalt me in en steekt ineens zijn been voor de mijne. Ik val met een flinke klap op de grond, de wereld om mij heen wordt wazig en langzaam zwart. Als ik wakker wordt staan er verschillende ziekenhuismedewerkers om mij heen. Ook de politie is inmiddels gearriveerd, het is
Deel 17 En daar zit je dan, te kijken naar de liefde van je leven. Die al huilend om te grond probeert te rusten. Eigenlijk doet het best pijn. Nee, het doet heel erg pijn. Niet zo'n beetje ook niet. Waarom doe ik dit? Ik weet het niet, ik weet wel dat wat ik doe erg fout is. Als ze hier achter komen, ga ik voor dik een jaar de bak in. Maar de liefde, en zeker de woede overheerst zo erg. Dat ik het gewoon niet in kan houden. Langzaam val ik zelf ook in slaap. Ik slaap niet. Ik dagdroom een beet
Deel 16 “Zo loop je weg bij je ex-vriend, zo lig je in een bos met een groep naakte mannen om je heen. Eigenlijk, het kan me niet meer interesseren. Echt gewoon niet, al neuken ze me helemaal dood en eindig ik ergens in een sloot. Het boeit me niet meer, het enige waar ik nog aan kan denken is de dood. Ik denk aan het moment dat ik voor de treinrails stond, had ik dan toch moeten springen? Ah, als ik zo door mijn tranen heen naar de jongens kijk. Zijn ze opzich niet zo heel lelijk..” Was het ma
Deel 15 Eigenlijk zal het me niet meer interesseren, ik werk maar gewoon mee. Het liefste zou ik nu hebben dat er een kogel door mijn kop gejaagd wordt. Maarja, daar kan je moeilijk om vragen als je op het punt staat om verkracht te worden. Het valt me op dat ik verder nog niks voel. Nouja, de pijn in mijn ballen dan. Ineens kijk ik overal soepel tegen aan. Ik kan beter meewerken toch? Maar deze flits is snel weg. Ik voel een koud rond ding in mn kont zitten. Het smelt, en ineens wordt ik moe.
