Laatst beluisterde album

[GuitarGuy666]

Vile - Cannibal Corpse

 

Cannibal Corpse heb ik zelf altijd een beetje een lastig geval gevonden in het death metal genre. De teksten hebben inhoudelijk niet zo veel te bieden op wat ranzige en lugubere aspecten na, en de vocals kun je eigenlijk nooit verstaan. Ten minste, dat dacht ik. Chris Barnes (de eerste vocalist) heeft een stem waarbij iedereen wel moeite mee zal hebben, maar Vile is het eerste album met George Fisher op vocals. Gelukkig zijn George's growls beter dan die van Chris en duwt hij niet de microfoon achterin zijn keel. De nummers op dit album zitten erg goed in elkaar. Het is typische death metal; snelle blastbeats, goed verzonnen gitaarpartijen en brute vocals. Cannibal Corpse is voor mij nog steeds wel even wennen, maar ik na verloop van tijd vind ik ze toch steeds iets beter (op de albums van Chris Barnes na, die vocals kun je gewoonweg niets mee). Echte aanraders zijn Devoured by Vermin, Mummified in Barbed Wire en Perverse Suffering. 

7,6/10

[Silverbyte]

 

Broadcast and The Focus Group - ...Investigate Witch Cults Of The Radio Age

 

 

De muziek van Broadcast heeft altijd tot de verbeelding gesproken, grotendeels door de fantastische vocalen van Trish Keenan (RIP), die de groep een cultfollowing opleverde. Aan de andere kant vinden we The Focus Group, het muzikale project van grafisch vormgever Julian House, die je zou kunnen kennen van albumcovers voor onder meer Oasis en Primal Scream. De muziek van The Focus Group was nooit muziek in de typische zin, want de onder dit alias uitgebrachte albums bestonden vaak grotendeels uit collages van samples, vreemde geluidseffecten en andere gekkigheid.

 

Op deze plaat slaan de twee acts de handen ineen en het resultaat is een psychedelische trip door een spookhuis. Wie bij het woord 'psychedelisch' Jefferson Airplane-achtige taferelen verwacht zal wel bedrogen uitkomen, want dit album moet het vooral hebben van sfeer, associatie en textuur, niet van lyrics over witte konijnen. Ik vind het een fantastische plaat die voor zowel het oeuvre van Broadcast als The Focus Group een verrijking vormt. Duik er echter niet in met de verwachting 'liedjes' te horen, want dit gaat alle kanten op en de meer conventionele popliefhebber zal hier zijn kick waarschijnlijk niet vinden. Maar als je van experimentele shit houdt: luisteren.

 

 

Skywave - Synthstatic

 

Alsof je een metalen bal gevuld met zure kauwgom in je bek geduwd krijgt.

 

 

Guided By Voices - Human Amusement At Hourly Rates

 

Als je snel geïntimideerd bent, raad ik je af de discografie van deze lui op te zoeken. In de tijd dat jij naar de wc gaat voor een snelle zending, heeft Robert Pollard waarschijnlijk alweer een nieuw album voltooid in zijn woonkamer, die inmiddels is omgebouwd tot studio. De meeste van deze muziek bracht hij uit als Guided By Voices, een band die eigenlijk bestaat uit wie er op dat moment een fles bier en een gitaar bij zich heeft. De songs die Pollard maakt zijn bijna altijd kort, bondig en vooral heel rauw. Veel mensen knappen af op de rafelige lo-firandjes van GBV, maar de band heeft een grote, toegewijde fanbase en het lukt slechts sporadisch een enkeling om een volledige Guided By Voices-verzameling te completeren.

 

'Human Amusement At Hourly Rates' is een Best Of die de periode van pak 'm beet 1987 tot 2003 beslaat. Ik vind niet alle muziek van GBV even geslaagd, maar dezeverzamelaar is verrassend goed. Er staan daadwerkelijk een heleboel catchy songs op die, als je door de (bewust) slechte productie heen kijkt, ontzettende oorwormen zijn. Neem bijvoorbeeld 'I Am A Tree', 'To Remake The Young Flyer' en 'Surgical Focus'. Ze hebben misschien een paar luisterbeurten nodig, maar dan is het ook wel genieten geblazen.

 

 

 

The KVB - Immaterial Visions

 

De bio van The KVB bevat eigenlijk alles waar ik van ga watertanden. Shoegaze, post-punk, dromerige, achterin de mix liggende vocalen, een snufje krautrock, een toefje reverb. Het is een Brits duo dat sinds 2010 muziek maakt en de laatste tijd wat meer populariteit lijkt te vergaren. Logisch, hun muziek zit ijzersterk in elkaar en ze brengen in behoorlijk rap tempo platen uit. Hun muziek is de ideale soundtrack voor een nachtelijke rit door een neonverlichte stad. Checken als je van A Place To Bury Strangers, TOY of Suicide houdt.

 

 

 

 

[Sir_Ballas]

 

 

The Pogues - Rum, Sodomy And The Lash

 

Fijne Folkrock met een ruw, punkig randje. Gitaar bas en percussie is dik voor mekaar, en Shane McGowan's semi-monotone stem maakt het geheel af. Een absolute aanrader, vooral in de kroeg.

[GuitarGuy666]

Reign in Blood - Slayer

 

Zonet weer eens Reign in Blood van Slayer geluisterd. Heerlijk album is dit.  Elk nummer zit sterk in elkaar, ondanks hun korte duur (totaal van dit album ligt geloof ik rond de 35 minuten). Lekkere snelle drums en gitaren, agressieve rauwe vocals en perfecte breakdowns/solo's. Ook vind ik de overgang van Postmortem naar Raining Blood briljant. 

9,5/10

 

Arise - Sepultura

 

Ik moet eerlijk bekennen dat ik de eerdere werken van Sepultura nooit heb geluisterd. Verder dan Chaos AD en Roots ben ik nooit echt gegaan, en de albums met Derrick Green op vocals grijpen mij niet echt aan. Arise is echt een té gek album. Veel beter dan Roots en Chaos moet ik zelfs bekennen. Het heeft wat minder van de Braziliaanse invloeden en is veel meer thrash metal. Ook de artwork vind ik erg creatief verzonnen, het doet me altijd een beetje aan dat beest uit de film "The Thing" denken.

8,7/10

[ThunderDuck]

 

Hoe moet je dit nou beschrijven... Remain In Light is gewoonweg uniek. Hele stukken dichterlijke gesproken tekst over van alles en nog wat gelaagd over repetitieve ritmes, een Joy Division-imitatie, proto-rap, allemaal komt het voorbij. Alles is op z'n eigen manier geniaal: De tekst heeft Spinvis-achtige momentjes van inzicht en poëzie, en af en toe komt een sample of instrument uit een onverwachte hoek, die dan toch op de een of andere wijze het nummer compleet maakt. Ik ken niets waar dit album echt op lijkt. Dat maakt Remain in Light zo interessant: Als je het voor het eerst luistert is het een uitdaging, maar naarmate je het vaker draait begin je onbewust mee te bewegen met de maat.

[Silverbyte]

 

The Grease Arrestor - What Was, Is

 

Jonge, Australische band die zijn inspiratie haalt uit de jaren 60 en het werk van The Brian Jonestown Massacre. Psychedelische dronerock met een zomerse vibe, loom genoeg om bij te ontspannen, energiek genoeg om lekker op te gaan. Bijzonder origineel zijn ze niet, getuige het aantal BJM-adepten in de huidige psych scene, maar wat ze doen, doen ze erg goed. Dit was hun eerste plaat, maar ze hebben het hier al prima in de vingers. Ideaal voor een jeeptocht door de Mojavewoestijn.

 

 

The Darkside - All That Noise

 

Eén van de vele Spacemen 3-offshoots, maar jammer genoeg één die weinig erkenning krijgt. Psychedelische, hypnotische gitaarband met Pete Bassman en Sterling Roswell in de gelederen, die de spacerocksounds van de Spacemen een beetje dichter bij de instrumentale jamsessies van The Stone Roses brengt. Geen overstuurd gitaargeweld á la Slash of Vaughan, maar bezwerende grooves die je langzaam in trance brengen. Absoluut de moeite waard voor fans van neo-psychedelia -- als je hier lang genoeg naar luistert, kom je geheid los van de grond.

 

 

Orange Cake Mix - Fluffy Pillow

 

Zelfs in het huidige muzikale landschap ga je waarschijnlijk weinig mensen tegenkomen die zo belachelijk veel werk hebben uitgebracht als Jim Rao, de man achter Orange Cake Mix. Toegegeven, zijn platen klinken allemaal een beetje hetzelfde, met slechts subtiele afwijkingen in sound en mood, maar meer dan 60 albums uitbrengen (waarvan een stuk of 20 bij officiële labels, de rest self-released via Bandcamp) is nog steeds een indrukwekkende prestatie. Ideale muziek voor een biertje in de achtertuin, of als soundtrack bij het douchen na een warme zomerdag. Als je lekker gaat op het eerdere, meer lo-fi werk van acts als Ducktails en Ariel Pink, en het niet erg vindt dat Rao iets minder hip is, dan ga je hier veel plezier aan beleven.

 

 

The Ocean Party - Split

 

Als je hart sneller gaat kloppen van buzzterms als 'indie' en 'slacker', dan raad ik je aan nu (nu meteen, ja) dit album op te zetten. The Ocean Party doet wat bands als Beach Fossils en Real Estate doen, maar krijgt er om onverklaarbare redenen nauwelijks erkenning voor. En dat terwijl hun sound meer dan snor zit: waterige, rinkelende gitaartjes, losse beats, verrassend venijnige teksten verpakt in een loom niets-aan-de-hand-sausje. Ze zijn ook nog eens aardig productief, met al zes albums op hun naam in iets minder dan vijf jaar. Explosief of verpletterend zijn ze niet, maar dit is een prima popbandje en 'Split' is tot dusver mijn favoriete plaat van ze.

[GuitarGuy666]

Emperor of Sand - Mastodon

 

Vandaag Emperor of Sand binnengekregen op dubbel vinyl.  Echt een te gek album, vol diversiteit. Het is weer klassiek mastodon zoals Crack the Skye en Leviathan, zo is er ook genoeg afwisseling tussen erg harde distorted stukken met wat meer geschreeuwde vocals en rustige vocals met rustiger gitaarwerk. Ik heb al in geen tijden meer zulk goed werk van Mastodon gehoord.  Zeker aan te raden.

9/10 

[GuitarGuy666]

Sepultura - Arise

 

Een keer eerder heb ik dit album helemaal geluisterd, maar sinds vandaag heb ik hem toch eens op CD gekocht, en daar heb ik zeker geen spijt van!  Echt een te gekke plaat is dit. Zoals ik eerder al had gezegd heb ik naast Chaos A.D. en Roots niet zo veel Sepultura geluisterd, maar nadat ik vandaag dit album weer eens op heb gezet denk ik dat ik de komende weken hun eerdere albums ook maar eens vaker ga luisteren. Desperate Cry, Arise en Dead Embryonic Cells zijn de hoogtepunten van dit album. De andere nummers zijn natuurlijk ook erg goed, maar deze nummers zijn erg memorabel. De bonus nummers geef ik eigenlijk niet zo veel om, maar het is wel leuk dat ze die er bij hebben gedaan.

9/10

 

Megadeth - Peace Sells... But Who's Buying?

 

Ook deze plaat heb ik vandaag binnengekregen en geluisterd. Megadeth trekt mij niet zo erg buiten de albums Rust in Peace, Peace Sells en So Far, So Good, So What?, maar af en toe ben ik weer eens in een bui dat ik Megadeth spontaan vaker ga luisteren. In dat geval zet ik dan meestal Rust in Peace op, maar vandaag was dat dus eens anders. Waar Rust in Peace heel erg snel is met enorm snelle riffs die bijna een solo genoemd mogen worden, verschilt Peace Sells daarin met wat meer ouderwetse thrash invloeden. Vergelijk het maar eens met Metallica's Black Album en Kill 'Em All (Jaja, Kill 'Em All is voor 90% door Dave Mustaine geschreven, maar je begrijpt wat ik bedoel ). Erg lekkere plaat die ik eigenlijk vaker zou moeten luisteren. Die bas intro van Peace Sells is toch wel een van de hoogtepunten van dit album.  

8,7/10

[Silverbyte]

 

Primal Scream - Live In Japan

 

Een livealbum uit 2003, waarop het geen verrassing is dat er vooral werk van rond de eeuwwisseling gespeeld wordt. Er komt veel voorbij van 'Vanishing Point', 'XTRMNTR' en 'Evil Heat', maar een aantal hits uit de 90's komen ook voorbij. Primal Scream is belachelijk energiek op deze plaat, het is echt een intense rit die nauwelijks afremt. Als punt van kritiek zou je nog kunnen aansnijden dat de setlist nogal veel van hetzelfde is, maar to be fair, werk van hun eerste twee albums, dat hier volledig ontbreekt, zou ook niet goed passen tussen deze voortdenderende tracklist. Een uitstekende registratie.

 

 

The Brian Jonestown Massacre - Take It From The Man!

 

De plaat waarop the BJM de psychedelia terug schroefde en het meer bij Stones-achtige rock hield. Met wisselend succes. Er staan een paar fanfavorieten op, zoals '(David Bowie I Love You) Since I Was Six' en 'Straight Up And Down' (bekend van Boardwalk Empire), maar hoogtepunten zijn voor mij vooral 'Vacuum Boots', 'Monkey Puzzle' en 'Cabin Fever'. Zoals zoveel albums van Anton Newcombe en zijn crew moest 'Take It From The Man!' even groeien. Ik schaar 'm nog steeds onder het fantastische 'Bravery, Repetition & Noise', maar dit is toch ook wel een van de betere Jonestown-platen. Iedereen die 60's rock 'n' roll een warm hart toedraagt, zou dit album een kans moeten geven.

 

 

Moon Duo - Occult Architecture Vol. 2

 

Volume 1 kwam pas een paar maanden terug uit, maar Moon Duo's companion piece ligt nu ook al in de schappen. Wat meteen opvalt is dat de plaat lichter is, precies zoals de band het bedoeld had. Er is minder distortion, minder agressie, allemaal ten faveure van meer laidback jams. Het is nog steeds onmiskenbaar Moon Duo, though. De krautrock en minimalistische inslag van NEU! en Suicide klinken nog steeds door, maar het is allemaal wat relaxter, hier. Een prima plaat om mee te beginnen, lijkt me zo.

[GuitarGuy666]

Judas Priest - Painkiller

 

Om eerlijk te zijn heb ik dit album nooit in zijn geheel geluisterd, en waren de enige nummers die ik ervan kende Painkiller en Nightcrawler. Ik heb zeker geen spijt gehad toen ik hem opzette.  Wat een top album. Misschien niet altijd even hard als het steenharde titelnummer, maar gelukkig wel weer die typische Judas Priest sound. Misschien wel het beste Priest album in mijn ogen. Vond hem sterker dan Brittish Steel.

8,7/10

 

Morbid Angel - Altars of Madness

 

Zonder twijfel een van de beste deathmetal albums die je kunt krijgen.  David Vincent heeft echt een briljante stem op dit album wat perfect aansluit op de harde, maar langzame gitaarpartij om zo het iconische Morbid Angel geluid te maken. Binnenkort maar eens de opvolgende albums gaan luisteren gezien dit de enige is die ik helemaal geluisterd heb.

8,5/10

[KoningJesper]

 

Wat een combinatie

[NandroDavids]

My Beautiful Dark Twisted Fantasy van Kanye West. Blijft een heerlijk album voor mij, doet me terugdenken aan de tijd dat ik net op mezelf woonde.

[GuitarGuy666]

Darkthrone - Panzerfaust

 

Zonet Panzerfaust van de Noorse blackmetalband Darkthrone geluisterd. Wat een enorm meesterwerk is dit!  Meestal is blackmetal heel snel, denk aan Mayhem met veel blastbeats e.d., maar Darkthrone laat op dit album horen dat het ook met langzame drumpartijen kan, wat een enorm goede atmosfeer creëert. De vocals op dit album zijn ook perfect. Bij bijvoorbeeld Mayhem vind ik de vocals van Atilla vaak helemaal niets, maar als je de vocals van Dead neemt kan ik prima naar de nummers luisteren. Dat is ook de reden dat ik bij Mayhem vaak de live albums luister. Echt een aanrader dit.

9/10

[Silverbyte]

 

Static Daydream - Static Daydream

 

Laat The Jesus And Mary Chain in een kathedraal spelen met een achtergrondkoor en je krijgt ongeveer deze self-titled van Static Daydream. Het is shoegaze met de reverb en effecten vol open, dus de bluespurist heeft hier weinig te zoeken, maar als je niet vies bent van een plaat die voelt als een break-up met je geliefde, dan heb je hier de hoofdprijs. Bakken, bákken atmosfeer.

 

 

The Vines - Highly Evolved

 

Eén van de belangrijkste bands uit mijn tienerjaren, en recentelijk heb ik ze een beetje herontdekt. Deze plaat voelt nog steeds als thuiskomen. Ik ken alle hooks nog en het contrast tussen rauwe garagerock en druggy psychedelia is briljant - ten tijde van de release werden ze vaak als een soort doorgesnoven kruising tussen de Beatles en Nirvana gezien. 'Highly Evolved' staat nog steeds als een huis, zoals vrijwel elke plaat die daarna nog zou volgen. Als je geen tijd hebt voor het hele album, luister dan in ieder geval naar 'Homesick' en 'Mary Jane'.

 

 

The Go-Go Darkness - The Go-Go Darkness (Dark Heart)

 

Low-profile zijproject van de frontman van Singapore Sling. Mechanische rock 'n' roll met een nihilistisch, industrieel sausje. Bij dit project is ook de vrouw/vriendin van meesterbrein Henrik Björnsson betrokken - haar kinky vocalen doen denken aan Sharin Foo van The Raveonettes. Had eigenlijk prima een Singapore Sling-album kunnen zijn, maar dat is een compliment.

 

 

The West Coast Pop Art Experimental Band - A Child's Guide To Good And Evil

 

Deze plaat laatst op weten te pikken bij een verzamelaarswinkeltje. Zocht er al lang naar en ben blij nu een exemplaar in mijn bezit te hebben, want echt, mensen, dit is één van de beste psychedelische albums uit de jaren zestig. Ik kan door blijven praten over dit album. Van het olijke 'Our Drummer Always Plays In The Nude' tot het onheilspellende 'Watch Yourself' en de psychopatische blues-stomp van 'A Child Of A Few Hours Is Burning To Death'. Laatstgenoemde is van grote invloed geweest op de sound van The White Stripes - volgens mij heeft Jack White's andere band, The Dead Weather, dit nummer zelfs nog gecoverd.  'A Child's Guide To Good And Evil' zou het kwaadaardige broertje van Sgt. Pepper's kunnen zijn.

 

 

Bewerkt: 18 juli 2017 door Silverbyte

[GuitarGuy666]

Roots - Sepultura

 

Laatst dit iconische Sepultura album gekocht op vakantie, en gisteren meteen voor het eerst in zijn geheel geluisterd. Er zitten een hele hoop goede nummers tussen zoals Roots Bloody Roots, Straighthate en Cut Throat, maar af en toe ook wat mindere nummers zoals Itsari. Dit album is toch wel het hoogtepunt van Sepultura's ontwikkeling tot Brazilliaanse metal met onder andere invloeden uit ouderwetste traditionele percussie, wat vaak ook heel goed uitpakt. Luister maar eens een keer naar Rattamahatta en je weet waar ik het over heb.  Al met al een erg goed album met hier en daar toch een paar aandachtspuntjes. Niet Sepultura's beste werk, maar nog steeds prima te luisteren.

7,6/10

 

Under a Funeral Moon - Darkthrone

 

Ik had onlangs Panzerfaust van Darkthrone geluisterd en vond dat tot mijn verbazing een van de beste black metal albums die ik geluisterd heb. Daarna kwam ik dit album voor 15 euro tegen in een winkel op vakantie, en heb hem maar meteen meegenomen. Met veel verwachting meteen dit album op gezet toen ik thuis kwam en man wat is dit een goed album!  Of het nu beter is dan Panzerfaust kan ik na een enkele keer luisteren niet zeggen, maar het is zeker ook een van mijn favoriete black metal albums geworden. Dit is echt een aanrader.

9/10

 

Smoke on This - Rex Brown

 

Ongeveer een maand geleden heb ik dit album gepreorderd op wit met zwart vinyl nadat ik hun eerste single "Train Song" hoorde. Zeker geen speciaal album, maar wel heerlijk om 's avonds te luisteren met een biertje erbij.

7/10

 

Judas Priest - Painkiller

 

Als dit niet het beste heavy metal album ooit is dan weet ik het ook niet meer. Iedereen moet dit album minstens een keer gehoord hebben. Te gekke vocals, retestrakke drums en de meest gevarieerde solo's die je kan wensen. Vooral de intro van Metal Meltdown is echt heel memorabel.

10/10

 

Anthrax - For All Kings

 

Vandaag dit album op lila dubbel vinyl binnen gekregen. Tot mijn verbazing was er, ondanks de aanwezigheid van 2 platen, geen side D. In plaats daarvan zat er op de plek van side D een groot pentagram gegraveerd zoals op de voorkant van het album te zien is. Ik ben (nog) geen grote fan van Anthrax, maar kan hun muziek altijd wel waarderen. Ik vind vooral dat ze vaak creatieve riffs bedenken zoals de intro van Caught in a Mosh van het Among the Living album. Opvallend aan dit album is dat de gitaarpartijen en de vocals anders zijn dan ik van ze gewend ben, en om de een of andere manier pakt dat best goed uit. Als je een beetje met Anthrax bekend bent weet je wat ik bedoel. De nummers zitten heel goed in elkaar, en ik ben nog geen nummer tegen gekomen die ik volgende keer over zou slaan. Het lila vinyl is ook erg mooi helder, alleen jammer dat het dunne platen zijn (geen 180 gram), maar dat is slechts een klein detail. Van alle albums die de Big 4 heeft uitgebracht in de afgelopen 3 jaar vind ik dit de beste. Hij piekt ver boven Repentless, Dystopia en Hardwired.

8/10

 

Behemoth - The Satanist

 

Ook dit album kwam vandaag binnen op 2x vinyl. Het album had ik al vaker geluisterd en heb nu toch maar eens de knoop doorgehakt en het album besteld. De voorkant ziet er superstrak uit, en ik had ook niet verwacht dat er een groot boek bij zou zitten in de binnenhoes. De nummers zijn stuk voor stuk erg goed. Wat ik altijd opmerkelijk vind aan deze plaat is dat Nergal (de vocalist) de teksten gemixt schrijft in de talen Engels, Pools en Latijn. Vooral het latijn vind ik goed uitpakken omdat het erg goed bij de teksten past die vaak over satan, god en andere bijbelse verhalen gaat. De mix tussen Black- en Death metal op deze plaat pakt erg goed uit. Echt een aanrader.

8,4/10

Bewerkt: 31 juli 2017 door GuitarGuy666